Erzurum ve Radikallik

Mustafa Çetin Baydar tarafından Sa, 11/19/2013 - 17:20 tarihinde gönderildi

YUSUF ZİYA ERARSLAN

Erzurum'daki RADİKALLAR

BEN ADAM DEĞİLİM!

Vukuatı olmayanı adamdan saymıyorlar bizim memlekette...

Bu yüzden ’adam sayılmadık' senelerce...

Dost sohbetlerinde, herkes icraatlerini anlattı ben sustum.

’Vurdu-kırdı' hatıralarımın olmayışı, bilinçaltı komplekse itti beni

Başkaları bana, ben onlara normal gelmiyordum.

Sonunda kararımı verdim: Benimde bir vukuatım olacaktı.

Paltomu omuzlarıma atıp, ayakkabımın topuklarıma bastıktan sonra gururla anlatacağım... Adam yerine konulacağım bir vukuatım olacaktı...

Böylece babam bana artık, “Senin gibi delikanlıya...” diyemeyecekti...

Kimse beni artık bu yoldan döndüremezdi.

Bir gün sessizce evden çıktım. Kapıyı usulca kapatıp merdivenlere yöneldim.

Yüreğim, kin, öfke, zulüm, vesaireyle doluydu.

Erkekliğin kitabında bana ayrılan bir sayfa olacaktı...

Aynalı Tahir bile görünce beni ceket ilikleyecekti

“Şu Yusuf var yaaa” diye başlayıp cümle alem beni anlatacaktı

Stratejimi belirledim. Karşıma ilk çıkanı dövecektim.

Hışımla merdivenlerden inerken, ışıklar sönmez mi!

Oysa ben karanlığı hiç sevmezdim. Sadece karanlığı mı? Şiddeti, nefreti ve kavgayı da...

Olduğum yere yığılıp, başımı dizlerimin arasına sıkıştırdım.

Sonra düşündüm, ’insanları kıramadığım, kavgayı sevmediğim, barışa aşık olduğum için' sevilmiyorsam bu toplumda, varsın dışlasınlar beni...

Işık yanınca kalktım ayağı, eskiye dönmüş halimle... Yüreğime ve gözlerime sevgi güneşi doğdu. Kapıyı çaldım, annem çıktı. Sarıldım boynuna.

Bana insan olmanın şartlarını öğrettiği için, öptüm yanağından. Allah'a şükrettim.

30 Aralık 2001 Palandöken