Fuzûl-i Bağdadi'den Nef'i-i Erzurumî'ye / Süleyman Nazif

Bir tezelzüldü, sanki bir mahşer
Sordum eflâke haif ü mağmûm
-Erzurum'un sukutudur, dediler.
Ebediyyette bî-huzûr oldum.

O avân-ı gumûm ve hayrette
Seni andım, düşündüm, ağlayarak.
Ben ölürken bu gamla nâlende,
Titriyordu sesimde kalb-i Irak

Kahraman Erzurum'un evladı
Canlı bir kal'asydı İslâm'ın;
Kalacaktır müebbeden yâdı
Safha-ı hatırında eyyâmın.

Kadın erkek, çoluk, çocuk ne kadar
Hak yolunda şehidi var burada:
Bir muazzam hazîredir dağlar,
Kaldı bir ordu her harâp ovada.