ESAS'a önderlik edenlerin çocukluk dönemlerinde Tren İstasyonu ihtişamlıydı elbet. İnsanlar lokomotifin gücünde, medeniyetin yenilmez kudretini görüp, modern yaşamdan kam alıyorlardı. Türk Dil Kurumu büyük akıl hocası,Agah Dilaçar (Ermeni asıllı yurttaş,Agop Dilaçar)dan sonra hızını alamayıp ince "a"dan şapkayı kaldırdığı için çok kişi "kam"daki "k"yı kamyon gibi okuyacak ya neyse, devam edelim. Yataklı vagonda gidenler şimdinin "Bussiness Class"ında seyahat edenlere benzer miydi? Benzerdi. İstasyona, parasızlıktan, sadece yolcu uğurlamaya veya karşılamaya gelenler olur muydu? Olurdu. "Bu işte karın tatlı mı?" sorusunu, "karın-zevcen, tatlı mı?" şeklinde okuyanların sayısı arttı fakat demir ray yerine havada gitmekle risk artmadı!
Sadece İstasyon gitti, Havaalanı geldi. Romantizm yerli yerinde, bir de İnek Şaban'a örnek,uçma korkusundan gidebileceklerimizin sayısı gözükenin çok üstünde olmasa.
Fakat bir il yaz ikindisinin bitimine yakın nursuz Ankara'dan havalanıp, bir saat sonra, yüce Rabbin en dost güneş ışıklarıyla cami kubb elerimizi yıkadığı Erzurum'a iniş ne kutsal ve ne doyumsuzdur Allahım.
Erzurum Hava Alanına Beyit
Daha demin zulmetle uçtuk; bürokratın-atanmışın bağından,
İndik de ruh edindik; çiçekli, karlı,ejderhalı Türbe Dağı'ndan!

Dr.M.Erdoğan Sürat (İslami Bazın Köşe Yazarı)
.