TÜRKİYE'DE HECEYİ DİRİLTEN ŞİİR

CEMRE
Prof. Dr. Mustafa Erdoğan Sürat

Ruhsal planlar çarpık, tek tip insan dert dolu
Nüfusta genç canların, yaşlanmış eli-kolu;
Cemre çift yönde gerek; düşmeli ruha, ete
Düşmeli her biçimde: yağmur, sağanak, dolu

Hem üşümüş hastalar, hem de kurumuş nabız
Bir başka çorak konu, terör adlı belamız
Uzmanı konuştukça bilgimiz azalıyor
Ya ishal oldu üstat, yahut büsbütün kabız

Başarı katsayımız: oynak rakamlı, kalleş
Delikanlı kitapsız, onun sevdası “keleş”,
Sanki bir çıkaran var tohumları çürüğe
Cemremiz gecikmesin; kısırlık, toptan beleş!

Kuru gönül tamtakır, soğuk beyin işlevsiz,
Erken düşsün cemreler, bu yıl kara kış ikiz
Toprak don, bulut susuz, göz pınarları ıslak;
Alevden dahi yoksun cehennemlerde miyiz?

Zürriyeti kesilen ağlamayı biliyor
Hürriyeti kısılan, şapşallaşmış gülüyor,
Düş cemrem düş topluma; sonra havaya, suya
Şerefi çiğnek fertler, toplumlaşmış geliyor...

Isınıp çağlayalım, sevinçten ağlayalım
Toprak bire yüz versin, ekini bağlayalım;
Herkes onuru tatsın, şerefli bereketten
Ezilmeden yeşersin, genç ve de özgür dalım!

İçte dışta örselen; içler, dışarı çıktı
İtiraf duydu kulak, mantık fırladı aktı
Olmaz denilen oldu, şaşırmak çöpten ucuz
Cemrem, bitmede kömür; limelendi bak, atkı!

Şimdi ihtiyaç kesin: yerli ılıman mevsim
Çiçeğe dursun ağaç, bitsin bilinçsiz kesim
Tüketirken üretme yolunu bulsun millet
Ruha toprağa cemre, verdirsin mutlu resim!

Maddi müjdemiz cemre, şimdi biraz mana ol,
Haysiyet kapısından, yurttaşlık ruhuna dol,
Düş cemre, su çağrıştır; çağlayan tarzında coş
Kör sokağı aydınlat, sevgin açsın bize yol!

.