TÜRKİYE'DE HECEYİ DİRİLTEN ŞİİRLER:

GEVŞE DE GEL, RAHATSIZ VATANDAŞ
Prof. Dr. Mustafa Erdoğan Sürat

Ben dağ başında yalnız; Şubat-Mart ayazında
Kışın da korumasız ve de üryan, yazın da

Sobamın alevleri poyrazdan daha soğuk
Muhatabım boralar, fakat sesim az boğuk

Sen renkli anakentte; destekli, donanımlı
Götürmektesin yağı, reçel olmazsa balı

Yine de huzurun yok, hep diken üstündesin
Zafer marşı çalarken, kapkaranlık gündesin

Neden gergin kasların, bırak kendini şöyle;
Ne gerdi seni hey can? Korkma derdini söyle!

Sert mesajlardan ürktün, belki gerilip sindin
Panter kasılır atlar; sen, kasılınca indin

Mevla birçok kas vermiş, beraber makas vermiş
Kesilince takallüs, kas bir güzel gevşermiş

Demeç, uyarı, nota; ruhuna koymuş kota
Tevekkül kutsal kısrak; mahmuz saplama ata!

Çok sıktın kendini sen; biraz gevşe istersen
Huzur da lazım cana, ters teper onu yersen
Manşetteki kahraman, kasılasın istiyor
“Ufkunu karart yurttaş, hazır-ol, somurt” diyor

Gülmez suratınla çök, el atanın olmasın
Kurtarıcın hep yutsun, senin tasın dolmasın

Rabbim başöğretmendir; ondan daha büyük yok
Fani öğretmen bile, imtiyaz sunar pek çok

Kapı açar önüne, biraz tırman hep inme
Bazen sık kendini sen, kimi zaman da gevşe!

Ve...
Özetle:

Köylü kentli birlikte yürüyelim şafağa
Tohum saçalım şimdi, neşe dolu atağa

Biliyoruz tedirgin, huzursuz halleri biz
Artık sıra, sakin bir seferdedir; geliniz!

.