Bütün şehirlerde olduğu gibi Erzurum''da da ”Eşekçilik” bir zamanlar yaygın meslekler arasındaydı. Şehrin altını üstüne getirerek zıplaya sıçraya, kelle götürür gibi alabildiğine koşuşan, kırık dökük küfelerle moloz taşıyan, şehir içi ve dışı yolları ve özellikle de kuş ucmaz kervan göçmez köylerin patikalarını cılgalarını; çıngıraklı zilleriyle musikilere boğan eşek sürüleri doldururdu. Geçtikleri her yeri zaman zaman toza, toprağa, dumana boğan, bu kafilelerdir. Bu kafilelerin bir hususiyeti de düşük tabakadan gelen meslek erbabının yakası açılmadık küfürleri ile, kulak yırtan naraları idi. Bir de bunlara Mukaddes kitabımızdaki ” ençirkin ses” olarak nitelenen eşek sesini ilave edersek varın tabloyu siz düşünün.

Erzurum''un Eşekçilerini birkaç gruba ayırmak mümkündür.

1.Gürcüler Erzurumun meyve ve sebzelik yetiştiren mikroklimaları olan Tortum-yusufeli tarafından mahsul getirip Erzurum Köylerinde pazarlayanlar

2.Şehir içi ve şehir dışı taşımacılık yapanlar

3. Çerçiler

4.Karcılar

Bugün Erzurum''da pek çok hemşehrimizin ataları arasında bu mesleği icra etmiş insan vardır.