Alt kültürlerimiz farklı olsa da, arkadaşlarımızla kardeştik:

TÜRKİYE'DE HECEYİ DİRİLTEN ŞİİRLER:

Mülkiyeliler Birliği'ndeki Akşamın Anısına

İLKOKUL ARKADAŞLARI
Prof. Dr. Mustafa Erdoğan Sürat

Karşılaşmışız ilk kez “abi”
İlkokula başlarken bizler
Siyah önlüklü birkaç sabi
Beyaz yaka, korkumu gizler...

Beşinci sınıf mezuniyet
Haziranda hava serin,
Azerbaycan'a eş memleket
Disiplin var, ciddiyet derin

Sonra orta-okul ve lise
Bir kısmı ayrı şubelerde
Yoğun samimiyetimizse
Arkadaşlarca, her yerde!

Derken lise biter; bağımsız
“Evropa”dan kopuk, taklitçi
Dandik büyük şehre pek ansız
Dağıldık; o henüz simitçi!

O kim? O hiç kimse: gölgeler
İlimde, sanatta boşluk tam
Bize hiçlik sunar, geveler
Büyük sandığımız her adam!

Aman ne adam: ense, göbek
Fakülte siyasi, kitapsız
Önderler mebzul: öbek-öbek
Bilgi dersen, tamamı çapsız

“Vilad-Vostok”'a, uygarlığa
Yakın bir kentin biliminden
Düşmüşüz süslü karanlığa
Arkadaşlar koptuk birden

Yıllarca uzak kalacaktık
Birbirimizden, eğitimden
Zorla üçkâğıt açacaktık
Kim haber alacaktır, kimden?

Derken büyüdük, iş tuttuk haaa
Herkes kendi çapında kocaman
Kimimizde beyin salata
Bir kısmımız şişkince cüzdan!

Genetik konuşurdu, şimdi
Bazı arkadaşlar saçsızca
Sofrada muhabbet tamam idi
Ne Türkçe, ne Kürtçe, ne Lazca!

.