2009 KUTLU OLSUN
YİNE, BİLİM, SANAT VE İRFANLA DOLSUN
Prof. MES-Solzhenitsyn08

NE KALDI ZAMANI KEMİREN YILLARDAN?

Ne kaldıysa kaldı, bizler ufka bakacağız,
Zamana dişi geçen yılların ağzındaki sakız
Biz, “Işığın Kardeşleri”, olmayacağız!

Ancak bireysel açıdan ben
Ait olduğu ordudan sağ kalmış yegâne kahraman
Ama ne kahraman(!)
Sormalıyım artık kendime:
Ne geçti elime,
Her anı kemiren kurgudan?

İster gazi, ister düz kahraman, kuyruksuz aslan
Aslında neyim,
Komik miyim, yalnız mı?
Belki de acımasız
Ya da acımasız ve yalnız
Şimdi çökmüş Kuran Kurslarımızdan bir kız
Kaldırıp başını yanıtlayabilse
Benimkisi ne tür gaziliktir, eğer gazilik ise
Yahut madalyalar dile gelip de
Anlatsalar aslanlığımın türünü
Ki cephe arkadaşlarımın tamamı şehit
Konuş bronz plaket; konuş şükran belgesi konuş da beni eğit
Eğitilebilir yaştayım
Aşırı gücümle dimdik ayaktayım
Dört dörtlük hayattayım...
Cüzdanım şişkin, kasalarım döviz ve tahvil dolu; gebeş
Altın kabzalı hançerimin yanında bir roket-atar, iki keleş
Fakat sanki ellerim boş, bomboş
Geçmiş yıllardan dişe değer hiçbir şey kalmamış!

Gerçi makam odamda sancak, flama, formalar var
Sözünü ettiğim plaketler;
Kaynakları üst tabaka, elit mi elit
Çok sayıda şilt!
Sanki ben
Müreffeh bir ülkeden
Fışkırmış, imtiyazlı bir tipim
Yine de resimlerdeki kendim
Tanıdık değil, boş bakışlarıyla tek soru çağrıştırıyor:
Bu kim?

Ben kimim, bu soru makul,
Rabbim hepimize ihsan eylesin akıl:
Aslına bakarsan biz kimleriz?
Bırakalım geçmiş, bıraksın mazide alçak gönüllü bir iz
Ama yarınımızla haşırt diye kesişmeyen
Kapımız, penceremiz, ufkumuz, yatağımız
Odamızdaki şamdan, seccade; saksıdaki fesleğen
Her şeyimiz olsun seferber
Ne kaldıysa kaldı dünden;
Fazla
Takılıp dalma
Şimdi istikbale amansız seferler var
Amansız seferler, acımasız seferler...
Kalan budur zamanı kemiren yıllardan sana, bana, hepimize
Bir hırs ki ufku ancak o getirebilir dize!

.